Mijn spannende leven pt. 3 - De Beste Wensen Wenser

12-01-09, ergens tussen Sodom en Gomorra

Vloekend en schuimbekkend ruk ik mijn blik van mijn beeldscherm weg, richting ‘DeBesteWensenWenser’.

Moi: (volledige tilt-modus) “Ga eens heel snel dood! Steek eens een BIC-pen in je oog. Snoep verstandig eet een handgranaat! Kop ook eens een aanstormende trein van het spoor. Gebruik je riem eens als bungeejumpkoord! Zwem eens 100 meter sprint onder het ijs door. Als je iemand pas op de twaalfde een goed nieuw jaar wenst, dan meen je het waarschijnlijk niet zo heel erg. Verdomme!” (Speeksel vliegt in vrolijke minuscule spettertjes richting beeldscherm. En niet alleen die van mij).
DBWW: “Euhm, maar…. “
Moi: “STEEEEERRRRRRRRRRRUUUUUUFFFFFF!”
DBWW: “Nee. Mijn vrouw zegt altijd al dat ik niet zo over me heen moet laten lopen. Je bekijkt het maar. Ik doe vandaag niet wat je zegt. Ik maak zelf wel uit wanneer ik iemand een goed nieuw jaar wens. IK HEB EEN EIGEN MENING! ”

Dat is de druppel.

Ik pak mijn kettingzaag uit mijn opbergbureaublok (ligt naast de nietmachine), trek aan de startkabel en spring op mijn bureau. Met Eén hand vrij ruk ik in 21 soepele bewegingen mijn t-shirt doormidden, beklad mijn gezicht met een whiteboardmarker in de traditionele oorlogskleuren en schreeuw met de ronkende kettingzaag boven mijn hoofd:

Moi: “RESPECT MAH ATORIETAAAAAAA! Over je heen lopen? Dat is meestal pas het 4e bedrijf. De eerste drie bedrijven ga ik je het één en ander bijbrengen over PIJN! Moehahahaha!”

Vervolgens maak ik halve oerwoudgeluiden en – om meer impact te maken en angst aan te jagen – doe ik er, nog steeds heftig springend op mijn bureau, een soort dans bij die iedereen waarschijnlijk het meest aan een (nóg meer) homosexueel getinte Riverdance doet denken.
In een katachtige sprong, waarbij mijn ronkende kettingzaag ongewenst mijn overbuufcollega een kopje kleiner maakt (<- whahahahahaha) (Moi: “Sorry!”), sta ik voor DBWW’s neus, geef er een kusje op en zaag hem vervolgens helemaal aan stukken. Voordat ik uitgeput weer achter mijn beeldscherm plaatsneem loop ik nog een paar keer over het stoffelijke overschot van DBWW, terwijl ik zijn vrouw telefonisch op de hoogte stel van zijn laatste woorden. Dit onder luid gejuich van andere, vrij angstig kijkende, collegae.

10 minuten eerder.

Maandagochtend, het is ongeveer ‘kwart voor veel te vroeg om uit bed te zijn gerold’ en mijn collega doet redelijk lang over het bezorgen van mijn koffie. Verdomme.
Aan de andere kant van mijn afdeling staat een groepje raar sprekende vijftigers overdreven wakker het weekend door te nemen. Met een tongval die het meest lijkt op een VrijStonedeBertVisscher (VSBV) in gesprek met DeVaderVanKlaas-JanHuntelaar (DVVKJH) vertellen zij in geuren en kleuren hoe bijster interessant hun sippe leven het afgelopen weekend was.

VSBV: “Dus ik bin zaterdág heurlijk vroegh op gestoan. Veur dág ’n dauw ut kroakende ijs opgegleeju.”
DVVKJH: “Joa, kston’ er zoaterd’g euk weer’ns vroeg noast. Moedur du vroow tukte n’g rustug ve-der. Moar ik verveulde m’n in mijne drömen. Benk moar sjekkies goan draoien. Lachu joh.”
VSBV: ”Ken ut. Die von mèène ken oak niemeer vroeg d’r eut. Doarom wask zeu blij dát ut íjzulde. Lekkur du ijzurs ondergebonduh. Kom ‘k bij du koek enne soapie hut, ‘k nèèm ju nie in du moaling, ze hadd’n allus: broadje bál, broadje poaling, snert, koekuh…”

Het was rond deze opsomming, die nog een goede minuut zou aanhouden dat ik besloot mijn mega grote koptelefoon op mijn gepijnigde hoofd te plaatsen, teneinde in een rustige omgeving de benodigde cafeïne te kunnen nuttigen.
Het groepje olijke half-boeren groeide naar vier man en werkelijk iedereen had een schaats- gladheid- of ditokutverhaal.

Vooruit, nog ééntje dan. Eén van de nieuw protagonisten heet, laten we zeggen, DeManDieNietSnaptDatNietElkTelefoonGesprekHandsFreeGebeldHoeftTeWordenTotAfgrijzenEnZwareIrritatieVanIedereenInEenMobieleHonderdMeterRadius (euhm… DICKHEAD afgekort). Hij staat er een beetje van been op been te hinken en ziet in een hele korte stilte in de KoekEnSopieOpsomming, kans om het verhaal af te kappen en zijn eigen geweldige anekdote af te steken.

DICKHEAD: (volume maximaal) “Ik was aan het fietsen, gewoon, recht vooruit. Twee handen aan het stuur, toen ik bij het kruispunt bij ons in de buurt aankwam, die met de Aldi op de hoek, naast de brievenbus. Komt er een auto aan, dus ik remmen, glijd mijn achterwiel zomaar weg!”
VSBV: “… … …”
DVVKJH: ”Zow joh! En da’ me’ ijzul. Da’ verwach’ ju nie’.” (boer’n humor. Hilarisch)
VSBV: “… … …”

Up comes DBWW.
DICKHEAD: (volume maximaal) “… hele broek onder de sneeuw. En met mijn hoofd midden in een verse b…”
DBWW: “De beste wensen allemaal!”
VSBV: “Zôw, die isser vroag bij. Whoehahaha” *handjes met DBWW schudt*
DVVKJH: “Haha, zalig Poasen! Haha.” *handjes met DBWW schudt en amicaal schouderklopje uitdeelt*
DICKHEAD: “ ….olus. Ha! Ouwe Euroknaller, haha! De beste wensen pik!” *genegeerd wordt*
DBWW: “Tja jongens, het is wat hè? Alweer een jaar voorbij, eigenlijk mag ik jullie niet eens meer de beste wensen wensen, want het is al Drie Koningen geweest. Daarna…”

Vloekend en schuimbekkend ruk ik mijn blik van mijn beeldscherm weg, richting ‘DeBesteWensenWenser’.

Moi: “Zucht.”
Ik zet de muziek harder, sluit mijn ogen en fantaseer er lekker op los. Iets met kettingzagen.


ps. De beste wensen allemaal.