Dit nummer doet mij steevast denken aan de tijd dat ik heerlijk kansloos aan het studeren was, een onschuldige kijk op de wereld had en beste vrienden had die ik tegenwoordig nooit meer zie of spreek. We zouden de wereld veroveren, veranderen opleuken en vooral verbeteren.
Het stukje hippie dat in elk kind van de sixties welbekend is, bleek ook in mij te ontwaken.
“I as a boy, I believed the saying the cure for pain was love
How would it be if you could see the world through my eyes?”
Het nummer heeft een fantastische dynamiek, die je van links naar rechts gooit en langzaam aan opbouwt naar een subliem knetterend hoogtepunt. Het nummer is een tijdsgeest, een state of mind. Een manifest.
Ik ga er niet teveel over zeggen, dan blijf ik bezig, maar dit nummer heeft mij echt veranderd. Dus geef ik het stokje nu graag weer door aan wie er voor open staat.
“- why must we be so cool, oh so cool,?
Oh, were such damn fools...”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten